Jak zrobić rynny grzewcze i dachy

Dziś technologie budowlane umożliwiają wznoszenie wieżowców, a także tworzenie prawdziwych arcydzieł architektury, które można porównać z legendarnymi zabytkami architektury z przeszłości, ale do niedawna nie było możliwe pozbycie się takiego problemu, jak lód na dachu. Nie, były metody i wiele z nich było dość skutecznych, ale nie było uniwersalnego rozwiązania. Dzisiaj jest i ta technologia polega na tym, że rynny i dach są ogrzewane.

Nowoczesne rozwiązanie jest dość oryginalne, ponieważ walczy nie z konsekwencjami, ale z przyczyną. Faktem jest, że technologia opracowana przez europejskich ekspertów, a następnie wdrożona w Federacji Rosyjskiej, ma na celu zapobieganie tworzeniu się lodu w miejscach, w których płynie woda ze stopu. Oczywiście należy unikać zatykania rynien i zamarzania korków lodowych, ponieważ sama odwilż pozwoli szybko zniknąć lodowi.

Jeśli weźmiemy pod uwagę typowy budynek mieszkalny, który ma kilka pięter wysokości, staje się oczywiste, że nie potrzeba tak wielu elementów grzewczych. Powinny chronić tylko kilka obszarów. Pierwszą z tych sekcji jest kroplówka, która umożliwia spuszczenie stopionej wody z dachu. Tutaj mogą tworzyć się sople, ponieważ temperatura stale nawilżanego kroplomierza będzie niższa niż temperatura metalowego zbocza ogrzewanego przez słońce. Specjalny kabel układa się wzdłuż kroplówki, która działa jak element grzewczy.

Rynny są drugim obszarem problemowym. Tutaj musisz również zadbać o ochronę przed tworzeniem się lodu. Sam odpływ jest chroniony przez ułożenie kabla bezpośrednio przez rurę. Takie podejście nie nagrzeje rury, ale nie będzie już zatorów. Ponadto konieczne jest umieszczenie kabla w lejkach, które są niezbędne, aby cała woda dotarła do miejsca przeznaczenia, a także w miejscach, w których spuszcza się stopioną wodę do kanalizacji.

Kolejnym elementem jest rynnyprzez które woda dostaje się do ścieków. Zbierają wodę ze stoków, więc często lód zaczyna zamarzać przed nimi lub w nich, czego łatwo można uniknąć za pomocą systemu grzewczego.

Technologia grzewcza

Obecnie istnieją dwie odmiany kabli grzejnych - rezystancyjne i samoregulujące. Te pierwsze są atrakcyjne, ponieważ ich technologia produkcji jest bardzo prosta, a tutaj nie stosuje się drogich materiałów. Sam kabel może mieć jeden lub dwa przewodniki, przez które przepływa prąd elektryczny. Ogrzewanie rozpoczyna się z powodu obecności oporności omowej na prąd, dlatego wraz z jego wzrostem wzrasta również ilość uwalnianego ciepła. Oczywiście, ze względu na złożoność obliczeń, takie kable są używane tylko z określonego zestawu długości.

Konstrukcja takiego elementu grzejnego składa się z dwóch przewodników przewodzących prąd, które w rzeczywistości są drutami splecionymi, a na nich nakładana jest warstwa izolacji termoodpornej. Wokół materiału izolacyjnego znajduje się warkocz ekranujący i jest on otoczony osłoną. Zwykle podobny kabel jest z jednej strony fabrycznie zamykany za pomocą tulei, az drugiej otrzymuje złącze do podłączenia.

Obecnie coraz częściej stosuje się drugą opcję ogrzewania, ponieważ kabel oporowy nie może być stosowany tam, gdzie wymagany jest element grzejny o dowolnej długości, i występują inne problemy podczas jego pracy na dachu.

Taki grzejnik zawsze działa z pełną mocą.Oczywiście oszczędności uzyskane dzięki zastosowaniu tego rodzaju kabla spowodują dość imponujące rachunki za zużytą energię. Należy również powiedzieć, że pod względem wydajności ten system jest znacznie gorszy od innego rodzaju kabla grzejnego o tej samej mocy.

Ogrzewanie dachu i rynien najłatwiej jest przeprowadzić za pomocą samoregulującego elementu grzejnego. Zasada jego działania jest nieco inna, dlatego produkcja jest droższa. Średnio różnica w kosztach między pierwszą a drugą opcją może być 5-6 razy.

Co to jest kabel samoregulujący

Jest to elastyczny element grzewczy, który działa dzięki przepływowi prądu elektrycznego. Pod wpływem prądu ciepło jest uwalniane przez specjalną matrycę.

Matryca jest główną różnicą między drugim rodzajem kabla od pierwszego. W przypadku technologii rezystancyjnej przewody są podgrzewane, a przy samoregulacji - z tworzywa sztucznego. Ta różnica nie jest do końca wyraźna za pierwszym razem, dlatego poniżej opisujemy kabel bardziej szczegółowo.

Matrycowe tworzywo sztuczne, umieszczone między drutami zasilającymi, jest niczym więcej niż elementem rezystancyjnym, w zależności od temperatury. Tj. wraz ze zmianą temperatury zmienia się opór materiału, co oznacza ilość wydzielanego przez niego ciepła. Przykładem jest technologia, w której stosuje się drobno zdyspergowany grafit zawarty w plastiku. Wraz ze wzrostem temperatury matryca rozszerza się, co prowadzi do usuwania z siebie ziaren grafitu. Liczba mikrokontaktów w objętości przewodu maleje, dlatego rezystancja kabla wzrasta. Prowadzi to do zmniejszenia mocy elementu grzejnego, ale wraz ze spadkiem temperatury obraz jest całkowicie odwrotny. Sam materiał zaczyna się zmniejszać, więc jego cząsteczki stają się coraz bliżej siebie. Opisany powyżej efekt nadał kablu nazwę, ponieważ jego właściwości i ilość wytwarzanego ciepła zależą bezpośrednio od temperatury w każdej sekcji.

Tj. jeśli gdzieś kabel znajduje się w miejscu bez śniegu i lodu, wówczas jego rozpraszanie ciepła będzie minimalne, a gdy lód zacznie tworzyć się z przepływającej wody nad elementem grzejnym, zacznie generować więcej ciepła. Ponieważ sam kabel reaguje na zmiany temperatury w każdym konkretnym punkcie, niebezpieczeństwo przegrzania poszczególnych sekcji ma tendencję do bardzo małej wartości. Należy również powiedzieć, że napięcie zasilania kabla dowolnej długości wynosi 220 V. Drugą ważną kwestią jest to, że długość jego grzejnika może być dowolna i zależy od maksymalnego prądu i maksymalnego dopuszczalnego prądu rozruchowego, co nie spowoduje zniszczenia styku metalu z matrycą tworzywa sztucznego.

Technologia montażu kabli

Sama instalacja jest przeprowadzana z uwzględnieniem warunków w każdej konkretnej sytuacji, dlatego w tym artykule rozważymy przygotowanie pojedynczego elementu kabla do pracy.

Do pracy z takimi kablami dostępne są gotowe zestawy instalacyjne, należy jednak pamiętać, że zestaw i kabel muszą pochodzić od tego samego producenta. Ma wszystko, czego potrzebujesz do szkolenia, z wyjątkiem specjalnych narzędzi, ale w tym przypadku możesz to zrobić za pomocą improwizowanych narzędzi.

Do pracy potrzebujesz noża, obcinaków bocznych, taśmy mierniczej i szczypiec. Ponieważ kabel jest zwykle nawijany w celu uszczelnienia w puszce przyłączeniowej lub osłonie, konieczne jest użycie specjalnego dławika, który ściśle przylega do zewnętrznego oplotu. Przede wszystkim na końcu grzejnika nakładana jest tuleja, a następnie uszczelka olejowa. Należy to zrobić przed rozpoczęciem pracy, ponieważ w przeciwnym razie wystąpią pewne trudności. Nawet na izolowanym kablu dławik jest bardzo szczelny, ale należy go usunąć z końca o 30-50 cm, aby nie przeszkadzał podczas pracy, a następnie może zostać zwrócony we właściwe miejsce.

1. Najpierw usuń górną izolację z kabla. Można to zrobić za pomocą konwencjonalnego noża montażowego, ostrożnie przecinając plastik na obwodzie. Odległość od krawędzi kabla powinna wynosić od 100 do 180 mm i zależy od zastosowanej metody połączenia. Po wstępnym nacięciu wykonuje się wzdłużne nacięcie w kierunku najbliższego końca i usuwa się plastik.
2. Następnym krokiem jest usunięcie uziemienia. Konieczne jest podłączenie do zacisku uziemiającego, jednak konieczne jest skręcenie go w pojedynczy pakiet, zaczynając od krawędzi pierwszej warstwy izolacyjnej. Tj. okazuje się, że skręcone przewody mają długość do 180 cm.
3. Trzecim etapem jest usunięcie kolejnej warstwy izolacyjnej. Nacięcie wykonuje się w odległości 2-3 cm od metalowej gałęzi połączonej z ziemią. Po usunięciu izolacji pozostaje usunąć przewody z matrycy. Lepiej nie wykonywać głębokich nacięć w matrycy, ponieważ możliwe jest uszkodzenie drutów, a sam materiał nie jest zbyt wygodny do cięcia nożem.

Dla uproszczenia najlepiej nie ciąć, ale odrywać materiał na krawędziach, ponieważ jest zbyt gęsty. Jak tylko pojawią się druty, są one wyciągane, przytrzymywane za końce, a sama plastikowa szczelina jest odcinana.

Dwa druty są wkręcone w specjalny separator, który jest następnie wypełniany szczeliwem silikonowym. Zestaw zawiera rurkę izolacyjną noszoną na każdym drucie i przyciętą na długość. Druga krawędź powinna wejść do elementu oddzielającego, przez który przechodzą druty. Aby odizolować przewód uziemiający, kolejna rurka.

Wszystkie skręcone przewody są zaciskane specjalnymi zaciskami, po których można je już podłączyć do styków w ekranie lub w skrzynce. Następnie dławik wraca na swoje miejsce, a za nim tuleja, która pozwala na włożenie kabla do dowolnego ekranu i zapewnienie szczelności.

Drugi koniec kabla nigdzie się nie łączy, ale nadal musisz go odizolować. W takim przypadku na powierzchni kabla usuwa się 25 mm izolacji, a plecionkę ekranującą przecina się tak, aby nie pozostało więcej niż 5 mm. Same przewody, przez które przepływa prąd, nie powinny być zwarte, więc jeden z nich należy przeciąć za pomocą obcinaków bocznych. Najprostszym sposobem jest usunięcie drutu z połową matrycy, po czym koniec kabla będzie krokiem. Po wykonaniu wszystkich tych operacji zużywa się skurcz cieplny o odpowiedniej średnicy, jednak powinien on obejmować tylko nieizolowany obszar. Rurka jest traktowana suszarką do włosów, dzięki czemu niezawodnie chroni przewody, ale na tym się nie kończy.

Wolny koniec ściśniętej rury zostaje odcięty, a punkt styku z izolacją kabla jest pokryty szczeliwem. Koniec kabla umieszcza się w gumowej wtyczce i poddaje obróbce szczeliwem, po czym całą konstrukcję umieszcza się w rurce termokurczliwej o większej średnicy. Jest on tak ustawiony, że obejmuje również część głównej izolacji, a wolna krawędź jest zaciśnięta szczypcami lub nożami bocznymi.

W tym artykule opisaliśmy jak ogrzewanie dachu i rynien, montaż i uszczelnianie kabli za pomocą szczeliwa silikonowego i specjalnego zestawu montażowego. W tej chwili ta technologia jest jedną z najprostszych, dlatego jest szeroko stosowana. Wszystkie powyższe kroki są obowiązkowe, ponieważ w przeciwnym razie szczelność może zostać zerwana i nastąpi zwarcie.