Πώς να φτιάξετε μια οροφή με ημισέριους να το κάνετε μόνοι σας

Υπάρχουν διάφορες επιλογές για να αποφασιστεί η εμφάνιση της οροφής. Η ημι-αττική οροφή φαίνεται αρκετά εκφραστικά και αισθητικά. Είναι αλήθεια ότι για να εκτελέσετε ένα σύστημα δοκών σκελετού αυτού του σχεδίου, απαιτείται μια ειδική προσέγγιση σχεδιασμού. Παρόλα αυτά, μπορείτε να φτιάξετε ημι-οροφή με τα χέρια σας.

Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της ημι-σοφίτας μπροστά από τη σοφίτα

Η ανάγκη για αύξηση του χώρου διαβίωσης είναι ένα μάλλον επείγον ζήτημα στην κατασκευή. Αυτό μπορεί να γίνει προσθέτοντας επιπλέον δωμάτια στον πρώτο όροφο, αλλά η συσκευή του δεύτερου ορόφου θα είναι μια πιο ορθολογική λύση. Ταυτόχρονα, όλοι καταλαβαίνουν ότι η κατασκευή ενός πλήρους δαπέδου απαιτεί μεγάλο πρόσθετο κόστος για εργασίες υλικών και κατασκευών. Και μια τέτοια απόφαση ως σοφίτα, θα είναι το χρυσό μέσο για την επίλυση αυτού του ζητήματος, επειδή οι τοίχοι και η οροφή γι 'αυτό είναι οι πλαγιές της οροφής. Η διαφορά μεταξύ της ημι-σοφίτας είναι ότι ο επιπρόσθετος όροφος είναι διατεταγμένος ως χώρος, ο οποίος σχηματίζεται χρησιμοποιώντας κάθετη δομή κτιρίου και κλίσεις οροφής. Το έδρανο είναι οι πλευρικοί τοίχοι.

Το πλεονέκτημα της μισής σοφίτας είναι η ορθολογική χρήση του χώρου μέσα. Με αυτό το σχέδιο, μπορούν να εφαρμοστούν κάθετες υαλοπίνακες.

Για την άνετη λειτουργία του σοφίτα, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη μόνωση της οροφής, επειδή η δομή της οροφής του σπιτιού μπορεί να έχει υψηλές απώλειες θερμότητας. Είναι ευκολότερο να δημιουργηθεί ημι-σοφίτα μόνωση, δεδομένου ότι τα τείχη της ανεγέρθηκαν από το κύριο υλικό που χρησιμοποιείται για το σπίτι.

Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι το κόστος μιας μισής σοφίτας θα κοστίσει περισσότερο. Επιπλέον, ενδέχεται να προκύψουν δυσκολίες στην εγκατάσταση του συστήματος δοκών. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τα χαρακτηριστικά της κατασκευής μιας τέτοιας στέγης.

Σχεδιασμός μισής οροφής

Για να δημιουργήσετε σωστά ένα πλαίσιο στέγης για το μισό σοφίτα, είναι καλύτερο να αρχίσετε με την ανάπτυξη του έργου. Σε αυτό το στάδιο καθορίζονται με το βήμα της οροφής και ψηλό. Για να διατηρήσετε τις αισθητικά σωστές αναλογίες του κτιρίου, θα πρέπει να κάνετε την οροφή να μην είναι πολύ υψηλή. Με τον αριθμό των πλαγιών, οι οροφές ημι-υπνοδωματίων γίνονται μονές ή διπλές. Είναι απαραίτητο να υπολογίσετε τα φορτία που θα επηρεάσουν την οροφή. Αυτό θα εξασφαλίσει άνετη λειτουργία και θα εξαλείψει τη δημιουργία ζημιών.

Για να αποφευχθεί η μεταφορά του φορτίου διαχωριστή στα τοιχώματα της ημι-σοφίτας, το σύστημα δοκών για αυτό γίνεται αναμφισβήτητο. Εφαρμόστε το όταν τοποθέτετε σε τοίχους κατασκευασμένους από υλικά μπλοκ.

Το αναπτυγμένο έργο πρέπει να περιλαμβάνει το σχήμα του συστήματος δοκών. Τα δομικά στοιχεία βρίσκονται σε αυτό και υποδεικνύουν τους τρόπους στερέωσής τους. Οι κάγκελα δεν πρέπει να μεταδίδουν δοκούς στους τοίχους, οπότε το πλαίσιο έχει στρωματοειδείς δοκούς. Και η στερέωση των δοκών γίνεται με μια ενδιαφέρουσα μέθοδο, παρέχοντας ένα ορισμένο βαθμό ελευθερίας.

Με την οργάνωση στρωμένων στρωμάτων, τοποθετείται ένα Mauerlat και μια ράβδωση που υποστηρίζεται από αετώματα τοποθετείται. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάθετα ράφια.

Για να εξασφαλιστεί η εργασία των δοκών στην κάμψη (δηλαδή, αυτή η μέθοδος δεν επιτρέπει την απόσταση στους τοίχους), ένα από τα στηρίγματα του είναι στερεωμένο έτσι ώστε να μπορεί να περιστρέφεται ελεύθερα. Και η δεύτερη υποστήριξη γίνεται κινητή. Θα πρέπει επίσης να περιστρέφεται ελεύθερα.

Υπάρχουν τρεις τρόποι για να εγκαταστήσετε στέγες για μια οροφή ημι-υπνοδωματίου.

Μέθοδος ένα

Το κάτω μέρος των δοκών επικαλύπτεται με μια ράβδο στήριξης. Μπορείτε επίσης να κάνετε μια εγκοπή με ένα δόντι, που στηρίζεται σε ένα Mauerlat.Το άνω τμήμα του είναι κατασκευασμένο με οριζόντια τομή με λοξότμηση, το βάθος καθορίζεται από τον τύπο: a = 025h, όπου h είναι η παράμετρος ύψους της διατομής του ποδιού του δοκού.

Η πλατφόρμα που προορίζεται για έμφαση στο μήκος δεν πρέπει να υπερβαίνει την παράμετρο h. Το φορτίο αποστάτη που προκύπτει από την κάμψη του ποδιού του δοκού μπορεί να αποφευχθεί με λοξότμηση. Μια λοξότμηση που δεν έχει λοξότμηση στηρίζεται σε μια διαδρομή στο πλευρικό μάγουλο. Σε αυτή την περίπτωση, η παράμετρος του μήκους της λοξοτομημένης πτύχωσης πρέπει να είναι τουλάχιστον δύο α.

Αν δεν είναι δυνατή η ανώτερη κοπή των δοκών, είναι απαραίτητο να το συνδέσετε χρησιμοποιώντας μια διακοσμημένη σανίδα με μια διατομή παρόμοια με αυτή της δοκού. Το επόμενο βήμα είναι η τοποθέτηση και στις δύο πλευρές με ξύλινα καρφιά ή μεταλλικές πλάκες στήριξης. Αυτό το συνδετικό ή πλυμένο γίνεται οριζόντια. Περαιτέρω, τα ανώτερα άκρα των σκαλοπατιών είναι ελεύθερα τοποθετημένα στην ακτίνα κορυφογραμμής. Αν κεραμοσκεπή, τότε η στερέωση στη διαδρομή πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας την αρχή ενός ολισθαίνοντος υποστηρίγματος. Σε αυτή την περίπτωση, δεν είναι απαραίτητο να στερεώσετε τα δοκάρια μαζί. Αυτή η εκδοχή της οροφής, η οποία έχει δύο κλίσεις, μπορεί να εκπροσωπείται ως ένα συγκρότημα που αποτελείται από δύο δομές μονής κλίσης που γειτνιάζουν μεταξύ τους.

Κατά την εγκατάσταση των σκαλοπατιών, δεν μπορείτε να αλλάξετε το σχήμα της έμφασης που έχετε στο τρέξιμο. Διαφορετικά, αυτό θα οδηγήσει στο σχηματισμό φορτίων διαχωριστή.

Δεύτερος τρόπος                                  

Κατά την εγκατάσταση μιας οροφής με δύο κλίσεις, αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται πιο συχνά. Περιλαμβάνει την εφαρμογή του κάτω τμήματος των δοκών στο ρυθμιστικό. Ταυτόχρονα, η κορυφή του ποδιού είναι σταθερή με βίδες ή καρφιά. Τα πόδια του Rafter στηρίζονται στο τρέξιμο ή μεταξύ τους. Η σύνδεσή τους πραγματοποιείται με ξύλινα κόλπα ή οδοντωτά μεταλλικά ελάσματα.

Είναι σημαντικό να στερεώσετε σωστά το κάτω μέρος του ποδιού δοκού στο Mauerlat. Για να εξασφαλιστεί η σχεδιαστική τους θέση, όταν στερεώνονται και στις δύο πλευρές των πλευρικών επιφανειών, τα καρφιά οδηγούνται υπό γωνία. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την επιλογή όπου ένα μακρύ καρφί οδηγείται από πάνω ή είναι εγκατεστημένο ένα εύκαμπτο χαλύβδινο έλασμα. Μπορείτε να τα αντικαταστήσετε με χαλύβδινες γωνίες, αλλά γι 'αυτή την επιλογή είναι απαραίτητο να στερεώσετε το σκέλος δοκού με γωνίες και στις δύο πλευρές. Τα νύχια δεν οδηγούνται μέσα. Προκειμένου να παρέχεται προστασία από την ανατροπή της οροφής, χρησιμοποιείται πρόσθετη στερέωση των στοιχείων της κατασκευής δοκών με χρήση εύκαμπτων συρμάτων. Αυτή η στερέωση δεν θα επηρεάσει την κύρια εργασία ως ρυθμιστικό.

Είναι απαραίτητο να αποκλειστεί η χρήση άκαμπτης στερέωσης, στην οποία χρησιμοποιούνται πολλά καρφιά και βίδες αυτοεπιπεδούμενων, προκειμένου να αποφευχθεί ο σχηματισμός φορτίου διαχωριστή στο Mauerlat, το οποίο θα μεταδίδει το κατώτερο τμήμα της δοκού.

Τρίτον τρόπος

Η διαφορά της από τις προηγούμενες είναι ότι ο κόμπος της κορυφογραμμής είναι σταθερά στερεωμένος. Αλλά είναι παρόμοια με τη δεύτερη όταν χρησιμοποιείτε το ρυθμιστικό για τη στερέωση του κάτω μέρους του ποδιού.

Αυτό το σχέδιο είναι κακό στο ότι μπορεί να προκαλέσει την καταστροφή του κόμβου της κορυφογραμμής, προκαλώντας μια ισχυρή ροπή κάμψης σε αυτό. Αλλά έξω από την κορυφογραμμή, η κάμψη των δοκών είναι ελάχιστη. Εδώ είναι απαραίτητο να υπολογίσετε τη μέγιστη ροπή κάμψης του κόμβου κορυφογραμμής. Επειδή όμως ένας τέτοιος ανεξάρτητος υπολογισμός μπορεί να προκαλέσει δυσκολίες, συνιστάται η χρήση τύπων σχεδιασμένων για τον υπολογισμό δοκών που έχουν δύο υποστηρίγματα (μονής έκτασης). Είναι δυνατόν να επιτευχθεί ένα ορισμένο περιθώριο ασφάλειας με μία συσκευή κόμβου κόμβου που έχει άκαμπτο εμπλοκή των δοκών στο άνω μέρος.

Χαρακτηριστικά συστήματος χωρίς δοκάρι

Όταν συνδέονται δοκοί με τους τρεις ανωτέρω περιγραφέντες τρόπους, παρέχονται παρόμοιες αρχές. Είναι απαραίτητο να παρέχεται ένα ολισθαίνον στήριγμα για το ένα άκρο του σκέλους δοκού, το οποίο μπορεί να επιτρέψει την περιστροφή. Ταυτόχρονα, για το άλλο άκρο, επιλέγεται μια βάση αρθρώσεως ικανή να κάνει αυτήν την περιστροφή.

Μπορείτε να αντικαταστήσετε τις σύγχρονες μεθόδους συναρμολόγησης με τις παραδοσιακές.Δηλαδή, αντί για τα πιάτα που χρησιμοποιούνται για την τοποθέτηση των δοκών στις συρόμενες και τις μεντεσέδες, χρησιμοποιούνται συρραπτικά, μάχες νυχιών, εικόνες σανίδων και ράβδων. Ο κύριος κανόνας κατά την επιλογή οποιωνδήποτε συνδετήρων είναι να διασφαλίσετε ότι τα δοκάρια θα γλιστρήσουν στη θέση της έμφασης.

Κατά την ανάπτυξη ενός έργου, χρησιμοποιείται ένα σχέδιο σχεδιασμού. Βασίζεται στην εξασφάλιση ομοιόμορφης ανοχής του κατανεμημένου φορτίου στην οροφή. Η προϋπόθεση για τον σωστό υπολογισμό είναι όταν εφαρμόζεται ίση δύναμη σε όλα τα σημεία των επιπέδων ράμπας. Αλλά αυτή είναι μόνο μια θεωρία. Στην πράξη, δεν είναι δυνατόν να διασφαλιστεί η εκπλήρωση αυτής της κατάστασης, επειδή η στέγη επηρεάζεται από φορτία ανέμου και χιονιού, τα οποία δεν μπορούν να κατανέμονται ομοιόμορφα σε όλες τις πλαγιές της οροφής.

Για να εξασφαλιστεί η σωστή λειτουργία του συστήματος δοκών και με τους τρεις τρόπους, είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μια κατάσταση για την άκαμπτη στερέωση της διαδρομής της κορυφογραμμής.

Για να εξασφαλιστεί η άκαμπτη στερέωση, τα άκρα της διαδρομής της κορυφογραμμής εισάγονται στα φράγματα της μισής σοφίτας. Αυτό εμποδίζει τον σχηματισμό οριζόντιας μετατόπισης. Όταν η διαδρομή υποστηρίζεται μόνο σε ράφια, μπορεί να σχηματιστεί μετατόπιση οροφής λόγω του ανομοιόμορφου φορτίου στις πλαγιές. Αυτό συμβαίνει εάν το φορτίο σε μία κλίση μειωθεί σε σχέση με το υπολογιζόμενο.

Προκειμένου να αυξηθεί η ακαμψία συστήματα δοκώνχρησιμοποιήστε οριζόντιο scrum. Εκτελείται με τη βοήθεια της στερέωσης των νυχιών στα ράφια, τα οποία θα στηρίξουν τη διαδρομή της κορυφογραμμής. Οι αγώνες, κατά κανόνα, τοποθετούνται σε ύψος 2 μέτρων (η αντίστροφη μέτρηση πηγαίνει από το πάτωμα της ημι-σοφίτας). Αυτό θα εξαλείψει τη δυνατότητα παρέμβασης στην κίνηση των κατοίκων. Για τη δεύτερη και την τρίτη μέθοδο, χρησιμοποιείται ένας ολισθητήρας, ο οποίος περιλαμβάνει την αφαίρεση των δοκών πέρα ​​από την άκρη του τοίχου.

Για να αυξήσετε τη σταθερότητα ενός συστήματος χωρίς υποστηρίγματα με δοκούς, συνιστάται να σταθεροποιείται σταθερά το κάτω μέρος των στηριγμάτων που στηρίζουν την πορεία. Αυτό μπορεί να γίνει κόβοντας στο κρεβάτι, τοποθετώντας τα στο πάτωμα. Αυτό θα εμποδίσει το σχηματισμό ενός συγκροτήματος άρθρωσης όταν το κατώτερο άκρο του αντηρίσματος ακουμπά πάνω σε μια δομή που έχει ένα σκληρό πείρο.