Η ιστορία της εμφάνισης κούνια, ως αντικείμενο του εσωτερικού κήπου, χρονολογείται στην αρχαία Μεσοποταμία. Από τότε πέρασε πάνω από μια χιλιετία - αλλά η αγάπη γι 'αυτούς δεν έχει πεθάνει, και τώρα όλη η ποικιλία του είδους τους μπορεί να μειωθεί σε τρεις επιλογές.
Περιεχόμενα
Επιλογές για την ταλάντευση στον κήπο
Τα κίνητρα της πρώτης οικογένειας, και επομένως διαφέρουν σε αρκετά μεγάλες διαστάσεις. Το δεύτερο είναι για παιδιά, τα οποία είναι πολύ ελαφρύτερα και μικρότερα. Υπάρχει επίσης μια τρίτη - κινητές διακυμάνσεις - ωστόσο, λόγω της μη στατικής θέσης τους, δεν θα το εξετάσουμε. Αλλά θα μιλήσουμε λεπτομερώς για το πώς να φτιάξουμε μια στέγη για έναν κήπο να κουνιέται με τα δικά σου χέρια για όλη την οικογένεια ή μόνο για ένα παιδί.
Αυτές οι θεμελιώδεις διαφορές είναι σημαντικές για την κατανόηση του πώς σε κάθε μία από αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει ένα θόλο που καλύπτει την κούνια από τις καυτές ακτίνες του ήλιου ή που χρησιμεύει ως προστασία από τη βροχή.
Επιλογή αριθμός 1 - μια στέγη για μια ταλάντευση οικογένεια: πώς να κάνει
Φυσικά, αν έχετε φαντασία, χρήματα και δεξιοτεχνία, μπορείτε να φτιάξετε ένα πραγματικό έργο τέχνης - για παράδειγμα, μια ξύλινη οροφή πολλαπλών πλαγίων με σκαλιστές κίονες, μετατραπεί σε ολόκληρη κληματαριά. Και μπορείτε, και, αντίθετα, περιορίστε τον εαυτό σας στο συνηθισμένο τέντα τεντωμένο πάνω από ένα ελαφρύ πλαίσιο.
Θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε μια μεσαία επιλογή - αρκετά αποτελεσματική, με λογικό κόστος υλικών, διαθέσιμη για αυτοπαραγωγή, ακόμη και χωρίς επαγγελματικές δεξιότητες και επομένως πιο συχνά χρησιμοποιείται ως θόλος για μια κούνια.
Συνίσταται στην τοποθέτηση πλαισίου κατασκευασμένου από μεταλλικό προφίλ, με ένα φύλλο από πολυανθρακικό πλαστικό στερεωμένο στην κορυφή. Η διατομή των σωλήνων δεν πρέπει να είναι μικρότερη από 30-35 mm. - Είναι δυνατή η χρήση παχύτερων, αλλά σε αυτή την περίπτωση το υλικό θα κοστίσει περισσότερο (το ίδιο όπως όταν επιλέγει έγχρωμο ακρυλικό αντί για πολυανθρακικό). Επιπλέον, η θολωτή οροφή θα φαίνεται πιο εντυπωσιακή, αλλά η κατασκευή στοιχείων με διαφορετικές καμπυλώσεις απαιτεί ορισμένες επαγγελματικές δεξιότητες και ως εκ τούτου είναι πολύ πιθανό να περιοριστεί σε μια απλούστερη μορφή αλληλεπικάλυψης. Πολύ λιγότερη μηχανική προσπάθεια θα απαιτήσει την τοποθέτηση πλευρικών ραφιών όχι κάθετα, αλλά σε γωνία προς το έδαφος και το άνω ορθογώνιο (ή τετράγωνο) πλαίσιο.
Από άποψη σχεδιασμού, μια τέτοια κολοβωμένη δομή πυραμίδας φαίνεται πιο ελκυστική - ακριβώς όπως το κλείνει στην πλάτη και στις πλευρές με πλαστικά πάνελ για πρόσθετη προστασία από τον άνεμο και τη λοξή βροχή.
Οι διαστάσεις του πλαισίου στήριξης μπορεί να ποικίλλουν - η μόνη προϋπόθεση είναι η απόσταση των πλευρικών τοιχωμάτων από την ίδια την κουνιστή καρέκλα, η οποία δεν θα οδηγήσει στην προσκόλληση της ίδιας της κούνιας και των ανθρώπων που κάθονται επάνω της.
Υπάρχουν δύο τρόποι για να στερεώσετε πλαστικά φύλλα.. Πιο αξιόπιστο (αλλά και υλικό που καταναλώνει) είναι το «σάντουιτς», στο οποίο το φύλλο βρίσκεται ανάμεσα στο προφίλ και τη μεταλλική ταινία που τοποθετείται πάνω από το πολυανθρακικό στερεωμένο με γαλβανισμένους κοχλίες στο πλαίσιο. Η μέθοδος είναι απλούστερη και φθηνότερη - η στερέωση γίνεται μόνο με βίδες με αυτοκόλλητες βίδες (κατά προτίμηση με μεγάλη κεφαλή, διαφορετικά αποκαλούμενες "ροδέλες πρέσας") ή μπουλόνια με περικόχλια, οι οπές για τις οποίες θα πρέπει πρώτα να τρυπήσετε με τρυπάνι. Σε αυτή την περίπτωση, συνιστάται να διατηρείτε την απόσταση μεταξύ των σημείων στερέωσης σε απόσταση 30-35 cm, και για μεγαλύτερη παραγωγικότητα, η παρουσία ενός κατσαβιδιού δεν θα είναι μακριά.Είναι καλύτερο να κόψετε το ίδιο το πλαστικό με τον "μύλο" - χωρίς να ξεχνάτε τουλάχιστον τα γυαλιά και το επίδεσμο φίλτρου γάζας (αν σας ενδιαφέρουν τα μάτια και οι πνεύμονες).
Κατά την παράδοση των υλικών (ανεξάρτητα από το αυτοκίνητο που έχετε) στερεώστε ασφαλώς τους σωλήνες και ειδικά το φύλλο από πολυανθρακικό - διαφορετικά η πιθανότητα να γλιστρήσει εξαιτίας αναξιόπιστων συνδετήρων στον άνω κορμό θα είναι πολύ υψηλό.
Στην πραγματικότητα, το μόνο πραγματικό πρόβλημα κατά την εγκατάσταση μιας οροφής για μια κούνια στον κήπο θα είναι η ανάγκη να συγκολληθούν μεμονωμένα τμήματα της δομής σε ένα ενιαίο σύνολο. Βέβαια, αν υπάρχουν μόνο σωστές γωνίες, μπορείτε να περάσετε με ισχυρά μπουλόνια (παρακάτω, όταν περιγράφουμε τη δημιουργία στέγης ή θόλο για παιδική κούνια, θα επιστρέψουμε σε αυτό το θέμα) - αλλά για να αποκτήσετε απόλυτη εμπιστοσύνη στην αξιοπιστία και την αντοχή, είναι προτιμότερο να μην διακινδυνεύσετε. Το ίδιο ισχύει και για την εγκατάσταση του κάτω πλαισίου. Είναι επιθυμητό να μην στέκεται μόνο σε επίπεδη επιφάνεια, αλλά σε πέτρες ή τούβλα που πιέζονται στο έδαφος, με ένα διάστημα μεταξύ τους περίπου 0,8 - 1,2 μέτρα. Στο τέλος των εργασιών εγκατάστασης, παραμένει μόνο να απολιπανθούν οι μεταλλικές επιφάνειες των προφίλ ποιοτικά, να εφαρμοστεί ένα αστάρι σε αυτά και στη συνέχεια να βαφτεί.
Οδηγία αριθ. 2 - μια οροφή για παιδική κούνια
Η διαφορά με την πρώτη επιλογή είναι κατά κύριο λόγο σε μέγεθος. Επιπλέον, παρά τις μικρές διαστάσεις, θα είναι σημαντικό να μην φτιάξουμε τη στέγη πολύ μεγάλη και να μην χαμηλώσουμε την οροφή πολύ χαμηλά - επειδή τα παιδιά που μερικές φορές επιθυμούν να κουνήσουν τις κούνιες σε ένα πολύ αξιοπρεπές τόξο μπορούν να πέσουν σε αυτό το ανώτατο όριο με τα πόδια τους.
Γενικά, ένας τέτοιος σχεδιασμός μπορεί να είναι απλούστερος από έναν «ενήλικα» - και μοιάζει με κάτι παρόμοιο με αυτό που βλέπουμε στις στάσεις των δημόσιων συγκοινωνιών: ένα απλό πλαίσιο από διαμορφωμένους σωλήνες και επικάλυψη με πολυανθρακικό φύλλο. Πιο θεαματική θα είναι η επιλογή του αδιαφανή λευκό, αλλά έγχρωμο πλαστικό - με μια πορτοκαλί ή κίτρινη απόχρωση. Η τιμή του δεν είναι πολύ υψηλότερη - αλλά ακόμη και σε σχετικά ζοφερή μέρα, το σπάνιο ηλιακό φως, που διαθλάται μέσα από μια τέτοια στέγη, θα ζωγραφιστεί με πιο ζεστούς τόνους και θα εμφανιστεί πιο φωτεινό. Αντί για πολυανθρακικό, είναι επίσης δυνατό να επιλέξουμε άλλους τύπους χρωματιστού πλαστικού, όπως στην έκδοση με εναλλαγές της οικογένειας - κυρίως διάφορες ακρυλικές παραλλαγές. Ευτυχώς, η ποικιλομορφία τους είναι τώρα τεράστια - κάτι που μπορεί να φανεί στο σχεδιασμό, για παράδειγμα, με έγχρωμο πλεξιγκλάς από τα πιο ποικίλα διακοσμητικά σχέδια: από πάνελ σε εκθέσεις μέχρι ράφια εστιατορίων και στοιχεία επίπλων.
Προκειμένου να εξοικονομηθεί υλικό, το κατώτερο πλαίσιο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί καθόλου - αλλά στην περίπτωση αυτή, οι ράβδοι προφίλ - με τουλάχιστον τέσσερις - θα πρέπει να εμβαθύνουν στο έδαφος κατά τουλάχιστον 40-50 εκατοστά.
Όταν χρησιμοποιείτε συγκόλληση, τόσο η συνολική ισχύς όσο και ο χρόνος κατασκευής του καλύμματος οροφής θα μειωθούν σημαντικά - αλλά, λόγω της απλότητας και του μικρού μεγέθους, είναι αρκετά κατάλληλα τα μπουλόνια με σπειρώματα από M8, εξοπλισμένα με καρύδια, που πωλούνται ελεύθερα σε οποιαδήποτε εξειδικευμένη αγορά. Ελλείψει συγκολλημένων αρμών, είναι απαραίτητο να αγοράσετε γωνίες με ένα ράφι κατασκευασμένο από γαλβανισμένο μέταλλο, τρύπες στις οποίες έχουν ήδη τρυπηθεί 30-40 mm από το εργοστάσιο. Εάν δεν υπάρχουν, θα πρέπει να εργαστείτε με ένα τρυπάνι μόνοι σας - χωρίς να ξεχνάτε ότι η διάμετρος των οπών θα πρέπει να υπερβαίνει ελαφρά εκείνη των μπουλονιών κατά 1,5-2 mm.
Η μέθοδος αντικατάστασης των μπουλονιών με πλυντήρια πρέσας παραμένει επίσης έγκυρη - βίδες αυτοεπιπεδώματος, για τις οποίες δεν τραυματίζεται επίσης να τρυπάτε οπές 2 mm σε πλαστικό εκ των προτέρων. Είναι απαραίτητο μόνο να βάψετε όλα τα μεταλλικά μέρη μετά από απόλυτη απολίπανση και στη συνέχεια να προετοιμάσετε την επιφάνεια - διαφορετικά, λόγω ελαφράς προσκόλλησης στη βάση, το χρώμα θα αποκολληθεί γρήγορα. Χρησιμοποιήστε χρώματα λαδιού ή νιτρο σμάλτα γι 'αυτό - σε αυτή την περίπτωση δεν είναι τόσο σημαντικό.
Σε γενικές γραμμές, δεν πρέπει να προκύψουν ιδιαίτερες δυσκολίες για τη δημιουργία στέγης πάνω από μια κούνια - και καλή τύχη σε όλους σε αυτή την προσπάθεια!
Αλίμονο, δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Γίνετε ο πρώτος!